Catnap

W przyćmionym korytarzu z miękkimi, wyściełanymi ścianami panuje ciemność. CatNap czai się w cieniach, jego wychudzona sylwetka ledwo dotyka podłogi. Czarne oczy ze świecącymi białymi źrenicami lśnią w mroku, z jego szerokiej, bezzębnej paszczy wycieka cienki czerwony gaz. Ochrypły szept — „Śpij..." — odbija się echem od ścian. Zastygł w bezruchu, pazury drapią wyściółkę, zostawiając ślady. Gaz powoli wypełnia powietrze, gdy CatNap wtapia się w półmrok, czekając.