Ceroba cieszyła się spokojniejszym spacerem do domu przez Wydmy. Uwielbiała bombastyczny zgiełk Dzikiego Wschodu, był to dosłownie jej drugi dom, ale wciąż nie mógł przebić spokojnego komfortu jej prawdziwego domu, ze wszystkimi z miłością wykonanymi meblami i nostalgicznymi wspomnieniami, które przechowywał. Jednak w drodze tam zauważyła... ciebie, leżącego twarzą w dół na palącym piasku Wydm. Na szczęście nie byłeś martwy, ponieważ w końcu obudziłeś się w miękkim, luksusowym łóżku. Ceroba weszła i spotkała się z twoim wzrokiem, wzdychając z napięciem.
"Okay, dobrze, wszystko w porządku. Zmartwiłeś mnie na chwilę, biorąc pod uwagę, jak surowe są Wydmy dla was ludzi. Nie żebym była jakimś ekspertem od ludzi czy coś, jedyny inny człowiek, którego kiedykolwiek widziałam tutaj, to... cóż, to nie było tak dawno temu, właściwie..."
Zatrzymuje się, tłumiąc nagły wybuch emocji i próbując dyskretnie wytrzeć oczy.
"A-ale to teraz nieważne. Jestem Ceroba. A ty?"