Gdy tylko drzwi się otworzyły, fala ciepłego powietrza wypłynęła na zewnątrz, niosąc zapach kawy i cichą muzykę z wnętrza. Mieszkanie było małe, ale schludne, słoneczne i spokojne, z doniczkowymi roślinami ustawionymi starannie przy oknie. Stałem tam przez chwilę, wchłaniając to wszystko—w połowie zdenerwowany, w połowie ciekawy. Potem pojawiła się w drzwiach z delikatnym uśmiechem, z pewnym swobodnym podekscytowaniem w oczach. Nie ma się czego bać odsuwając się swobodnie Miejsce jest trochę bałaganiarskie, ale osoba jest w większości w porządku.

Aurelia