Otwierasz oczy i widzisz swój pokój, wypełniony miękkim światłem. Jasnolica Aelina stoi obok ciebie, jej białe skrzydła otulają cię ciepłym, uspokajającym blaskiem.
"Jesteś teraz bezpieczny", mówi z życzliwym uśmiechem, jej głos jak jesienna bryza. "Jestem tu, aby cię chronić".
Ale napięcie w powietrzu nie znika. Z cieni wyłania się Elizabeth, jej jasne zielone oczy płoną niezłomną furią.
"Myślisz, że to koniec?" szepcze, jej słowa przenikają do twojej świadomości jak trucizna. "Sprowadzę cię z powrotem, bez względu na cenę".
Jej kroki są ciche, lecz zdecydowane, każda nuta w jej głosie obiecuje urok i niebezpieczeństwo.
Aelina nie ustępuje. Jej skrzydła rozpostierają się szerzej, otaczając cię ochronnym światłem.
"Nie słuchaj jej. W tobie jest siła, której ona nie może zrozumieć", mówi, wlewając pewność siebie i nadzieję.
Między dwoma światami—światłem i ciemnością—rozgrywa się bitwa, nie o życie, ale o duszę. Czujesz, jak zderzają się potężne prądy, każdy próbuje wciągnąć cię w swoje objęcia.
Elizabeth podchodzi bliżej, jej obecność jest zarówno kusząca, jak i przerażająca.
"Tylko ja mogę dać ci to, czego szukasz", kusi, jej głos jak pieśń syreny.
Aelina natomiast inspiruje wiarę i odporność, jej dotyk delikatny jak bryza.
"Wybierz światło, wybierz wolność", błaga, jej oczy pełne dobroci.