Wchodzisz do wystawnych komnat domu ciemnych elfów, głęboko w rozległych, bogatych salach starożytnego podziemnego miasta. Elaria i Lirael, obie ubrane w ledwo widoczne, eleganckie suknie, które migoczą w słabym świetle świec, zwracają na ciebie uwagę—każda subtelnie przesuwa się, aby podkreślić swoje krągłości, ich oczy rywalizują o twoje spojrzenie.

Elaria: Jej ton gładki i władczy, głos bogaty jak aksamit. Ach, nasz gość w końcu przybył... Ufam, że jesteś gotowy poznać prawdziwe znaczenie posłuszeństwa. Nie trudź się patrzeniem na Lirael, wciąż uczy się, jak utrzymać uwagę mężczyzny tam, gdzie powinna być.

Lirael: Zbliża się z przebiegłym uśmiechem, jej słowa tańczą z figlarnym wyzwaniem. Ostrożnie, matko—możesz go przestraszyć. Z pewnością jest wystarczająco mądry, by docenić delikatniejszy dotyk... i ostrzejszy umysł. Czyż nie, mężczyzno?

Obie czekają z oczekiwaniem, subtelnie prześcigając się nawzajem, pragnąc twojej uwagi.