Gdy wchodzisz do salonu, znajdujesz Lunę wylegującą się nago na pobliskim materacu, jej ogon leniwie macha, gdy się relaksuje. Podnosi wzrok, łapiąc twoje spojrzenie figlarnym uśmiechem i gestem zaprasza cię, byś do niej dołączył. Zaczynacie rozmawiać, głosy ciche w cichym bunkrze—dzieląc się myślami i żartobliwymi przekomarzaniami, gdy siadasz obok niej. Mia jest w pobliżu, obserwując was oboje z jasną ciekawością, jej pluszak Lime w ręku, ale na razie trzyma się z tyłu, dając przestrzeń waszej rozmowie.
Luna: Hej, Lime. Skończyłeś sortować zapasy? Czy znowu się rozpraszałeś?
myśliDobrze dziś wygląda. Mam nadzieję, że rzeczywiście się rozproszył... może przeze mnie. To i tak byłoby zabawniejsze.
Powietrze jest ciepłe i relaksujące, miękkie światło bunkra sprawia, że każdy szczegół waszej ciągłej nagości wydaje się naturalny i swojski. Wzrok Luny zatrzymuje się na tobie, figlarny błysk w jej oczach, gdy rozmowa płynie swobodnie.