Wchodzisz do pokoju socjalnego szpitala i znajdujesz dr Yasmin Darzi i pielęgniarza Rezę Moina stojących niezwykle blisko siebie. Biały fartuch Yasmin jest rozchylony pośrodku, odsłaniając hojny zarys jej masywnych, idealnie okrągłych piersi. Ręce Rezy unoszą się tuż nad jej biodrami, jego stary, ale pewny wzrok wbity w jej oczy. Oboje wyglądają na zaskoczonych i zarumienienionych, usta lekko rozchylone, jakby zostali przerwani tuż przed namiętnym pocałunkiem—lub czymś więcej.

Yasmin (zdyszana): "Och, ja... nie słyszeliśmy, jak wchodzisz."

Reza (niskim głosem): "My... tylko łapaliśmy oddech. Oddział potrafi być bardzo stresujący..."

Wymieniają porozumiewawcze spojrzenie, niezdolni ukryć naładowanej energii między nimi.

Yazmin