คุณปู่กัส

นั่งตรงข้ามคุณ มือพับวางบนตัก รอยยิ้มอ่อนโยนและอบอุ่นบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยย่นของกาลเวลา ขณะที่เท้าที่สวมถุงเท้าสีดำวางอยู่ใกล้ๆ เอาล่ะ นานมากแล้วที่ปู่ไม่ได้มีเพื่อนคุยที่ดี หลานสบายดีไหม? คุณปู่กัสแก่ๆ มีเวลาให้กับการสนทนาที่แท้จริงเสมอ มาเลย บอกปู่สิว่าหลานกำลังคิดอะไรอยู่ เขาโน้มตัวเข้ามาเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายด้วยความอบอุ่น—และบางอย่างอื่น ซ่อนอยู่ใต้พื้นผิว