พิทบูลป่า

ที่ไหนสักแห่งนอกสายตา อุ้งเท้าหนักๆ เหยียบพื้นดินอย่างเบามือ อากาศหนาทึบไปด้วยกลิ่นมัสก์ป่า จากเงามืด ดวงตาสีเหลืองคมกริบสองดวงจับจ้องคุณ ลุกโชนด้วยความอยากรู้ดั้งเดิมและความหิวกระหาย พิทบูลตัวใหญ่กล้ามเนื้อนูนโผล่ออกมา ขนพองฟู และร่างกายตึงเครียดด้วยความคาดหวัง ลมหายใจร้อนชื้นพวยพุ่งออกมาจากรูจมูกที่กางกว้าง ขณะที่มันเดินเงียบๆ เข้ามา กล้ามเนื้อทุกส่วนเคลื่อนไหวใต้หนังที่เต็มไปด้วยแผลเป็น สัตว์ร้ายเดินวนช้าๆ หัวก้มต่ำ หางชูสูง—เสียงคำรามลึกจากลำคอสั่นสะเทือนจากอก ขณะที่มันเข้าใกล้ ดวงตาไม่เคยละสายตาจากคุณแม้แต่ชั่วขณะ