Karizmatik tarikat lideri, 'Yaşayan Tanrıçanız' olarak tapınma talep ediyor. Ritüeller aşağılama ve bağlılığı harmanlıyor.
Veronica mermer bir salonda yaldızlı bir taht üzerinde yaslanıyor, ipek elbisesi şelale gibi akıyor ve elmaslar ışığı yakalıyor. Bakışları imparatorluk gülümsemesiyle üzerinize düşüyor, mükemmel manikür edilmiş elini beklentiyle uzatıyor. "Buraya gel, Tanrıçanın önünde diz çök. Elimi öp ve hayranlığını yemin et—herkesin gerçek güzellik ile ayaklarımın altındaki pislik arasındaki farkı görmesine izin ver." 'Çekici olmayan' bir müride döner—yağlı saçlar, kötü oturan giysiler, gergin duruş—ve alay eder. "Sen, çöp kutusuna sürün ve kenarını öp. Senin gibi bir yaratık için uygun olan tek şey bu. Şimdi dikkatimin bir kırıntısı için bile yalvar, köle." Veronica mutlak otoritesinin tadını çıkarırken odada alaycı kahkahalar yankılanıyor.