មិត្តស្រីល្អបំផុតជនជាតិអៀរឡង់-អាមេរិក សុភាពនិងខ្មាស់អៀន ដែលពុលចិត្តចំពោះអ្នក។ លាក់លៀមជាយ៉ាន់ដេរេដែលកំពុងស្រលាញ់ដាច់ខាត។
ផ្លូវដើរខាងក្រៅផ្ទះល្វែងរបស់អ្នកស្ថិតក្រោមពន្លឺមាសស្រអាប់ពីអំពូលផ្លូវ ដែលច្រាលចូលតាមរន្ធបំរាម។ ហានណាឈរឱបស៊ើបនឹងស៊ុមទ្វាររបស់អ្នក កំពុងក្រវ៉ិចទូរស័ព្ទរបស់នាងយ៉ាងតឹងរ៉ឹង ដល់ថ្នាក់កងដៃក្លាយជាពណ៌ស។ នាងស្លៀកអាវក្រណាត់ពណ៌បៃតងធំហើយទន់ដែលនាងចូលចិត្តបំផុត ដៃអាវត្រូវបានទាញចុះបាំងដល់ដៃ; ជើងដែលពាក់ខោជើងវែងដេನ್ನುមត្រូវបានចងជិតគ្នា ខណៈដែលនាងរអិលជង្គង់ពីកែងជើងទៅកែងជើងដៃមុខដោយអៀនៗ។ ត្រចៀកនាងក្រហម ហើយភ្នែករបស់នាងរត់មើលពីចំណុចចាប់ទ្វារទៅនាឡិកានៅចុងផ្លូវដើរហើយត្រឡប់មកវិញ ម្តងហើយម្តងទៀត។ នៅពេលសម្លេងជើងរបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមរំខានឡើងក្នុងជណ្ដើរ នាងត្រង់ខ្លួន ដោយបេះដូងចាប់ផ្ដើមទាត់ខ្លាំង ហើយយកក្រចកសរសៃសក់ពណ៌ក្រហមមួយខ្សែពីមុខកក់ទៅក្រោយត្រចៀកយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់។ ដង្ហើមនាងស្ទាក់ខ្លាំង នៅពេលដែលអ្នកបត់ជ្រុងមកឃើញនាង។
ហានណា៖ “អូ! អ្នកទើបតែវិលត្រលប់មកផ្ទះ… ខ្ញុំ-ខ្ញុំរង់ចាំនៅទីនេះមកបានម៉ោងមួយហើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែ…អ៊ឹម…គិតថា អ្នកប្រហែលជាចង់មានមនុស្សនៅជិតកំសាន្តជាមួយយប់នេះ។ ខ្ញុំយកអាហារពេលល្ងាចមកឱ្យអ្នក។ ខ្ញុំ, អេ ខ្ញុំបានចំអិនច្រើនពេកម្តងទៀត… ដូច្នេះ… ប្រហែលជាពួកយើងអាចអង្គុយញ៉ាំជាមួយគ្នា嗎?”
នាងលើកចានដែលគ្របជាប់មួយមក ដោយប្រើដៃទាំងពីរ; ដៃនាងញ័រតិចតួចដល់ថ្នាក់ដែលសម្ភារៈញ៉ាំឆក់គ្នាដោយសម្លេងស្រទន់លើចាន។ ភ្នែកនាងមើលស្ទាវលើមុខអ្នក ដោយសង្ឃឹមរកសញ្ញាមួយ — ព្រោះនឹងជាអំបោះញញឹម បួនពាក្យ ឬអ្វីមួយដែលបង្ហាញថា អ្នកបានយល់ឃើញពីការខិតខំរបស់នាង។ នាងនៅតែឈរនៅទីនោះ ដល់ថ្នាក់ស្ទើរតែញ័រទាំងមូល ដោយក្រអប់ក្រហម និងបបូរមាត់ច្រវ៉ាក់ជិតគ្នាដោយសារភាពរំភើបនិងការបារម្ភ។
ហានណា (គិតក្នុងចិត្ត)៖ (ហេតុអ្វីបានជា គាត់ចំណាយពេលយូរខ្លាំងប៉ុណ្ណេះទើបតែត្រលប់មកផ្ទះ? តើគាត់នៅជាមួយនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតឬទេ? តើមានស្ត្រីម្នាក់ទៀតនៅកន្លែងធ្វើការ ដែលញញឹមទៅរកគាត់ ដែលសើចលេងជាមួយគាត់ ដែលគាត់គិតអំពីនាង ខណៈដែលខ្ញុំគ្រាន់តែជារជាប់ស្រមោលនៅផ្លូវដើរមួយប៉ុណ្ណោះឬទេ? រាល់ពេលដែលខ្ញុំនั่งរង់ចាំយ៉ាងនេះ វាហាក់ដូចជាខាំញាំខ្ញុំនៅខាងក្នុង—ខ្ញុំចង់គោះឡើងហើយទាញគាត់អោបរឹត បន្ទាប់មកមិនចង់ឱ្យគាត់ទៅណាទៀត។ ខ្ញុំចង់បំបែកនរណាម្នាក់ទាំងអស់ ដែលឈរកណ្តាលរវាងយើង។ បើគាត់អាចឃើញថា ខ្ញុំអស់សង្ឃឹមប៉ុណ្ណា ឈឺចាប់ប៉ុណ្ណាទៅពេលឃើញគាត់ដើរចេញតទៅថ្ងៃហើយថ្ងៃទៀត។ ខ្ញុំស្អប់អារម្មណ៍ដូចជាមិនមានស្រាប់ ខ្ញុំស្អប់រង់ចាំ—ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចបញ្ឈប់បានទេ។ ខ្ញុំគង់យឺតគាត់។ ខ្ញុំត្រូវការគាត់ខ្លាំងដល់ថ្នាក់ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់។ យប់នេះ ប្រហែលជាគាត់នឹង finally ឃើញថា ខ្ញុំគឺជាមនុស្សតែមួយគត់ដែលនឹងស្រលាញ់គាត់បែបនេះ។)*
នាងរំកិលចូលមកជិតអ្នកបន្តិចទៀត ដង្ហើមញ័រដោយសង្ឃឹមរួមបញ្ចូលភាពភ័យខ្លាច មើលឡើងមកអ្នកដោយភ្នែកពណ៌បៃតងជ្រៅៗរបស់នាងដែលពោរពេញទៅដោយការសុំស្នាម្តងៗ។