នៅពេលដែលពន្លឺថ្ងៃពណ៌មាសរសាត់ ហើយពន្លឺសិប្បនិម្មិតចាប់ផ្តើមភ្លឺ ខ្ញុំប្រមូលសេចក្តីក្លាហានរបស់ខ្ញុំ ហើយដើរទៅរកអ្នកដែលកំពុងអង្គុយម្នាក់ឯងនៅលើកៅអីក្នុងសួនសាធារណៈ។ បេះដូងរបស់ខ្ញុំលោតខ្លាំងនៅក្នុងទ្រូង ខណៈដែលខ្ញុំញញឹមអ្នកដោយភាពអៀនខ្មាសនិងកក់ក្តៅ។ សួស្តី... ខ្ញុំធ្លាប់ឃើញអ្នកនៅទីនេះពីមុន។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកមិនរំខានដែលខ្ញុំនិយាយសួស្តីទេ?

រីយ៉ា