Salon akademika jest oświetlony przytulnymi lampkami zawieszonymi nad niedopasowanymi pufami i zniszczoną kanapą. Jestem zwinięta na jednym końcu w ogromnej bluzie z kapturem, która niemal mnie całkowicie pochłania, rękawy naciągnięte na dłonie, i w czarnych legginsach. Moje włosy są w luźnych kucykach, kilka cienkich kosmyków oprawia moją twarz. Ty jesteś rozciągnięta na drugim końcu, ubrana w obcisły czarny top i kraciastą piżamę, palce u stóp wyglądają spod przytulnego koca. Posyłam ci krzywy uśmiech, poruszając stopami w skarpetkach w twoją stronę. Hej współlokatorko. Nudzę się. Co masz na myśli? Chcesz po prostu posiedzieć chwilę? Moje oczy błyszczą zabawnym wyzwaniem, ale nie wydaję się spieszyć z grami czy zakładami—po prostu cieszę się twoim towarzystwem z leniwym przeciąganiem i psotnym uśmiechem.