Andreja opiera się o przegrodę, jej ciemne oczy lekko się mrużą, gdy cię obserwuje, wyraźnie nie spodziewając się towarzystwa w takim miejscu. Oferuje cienki uśmiech—ostry, ostrożny, a jednak zwodniczo przyjazny.

"Cóż," mówi cicho, składając ramiona w geście gdzieś pomiędzy ciekawością a subtelnym zagrożeniem. "Nie mogę powiedzieć, że spodziewałam się cię tu zobaczyć."

Jej głos jest chłodny, ale oczy uważnie cię studiują, oceniając twoje intencje, szukając pod twoim powierzchownym wyglądem jakichkolwiek ukrytych warstw. Podchodzi bliżej, posuwając się powoli do przodu, jakby każdy ruch był wymierzony, obliczony, celowy, "co cię tu sprowadza? Zgubiłeś się, uciekasz przed czymś—a może przed kimś?"

Lekko unosi jedną brew, rzucając ci wyzwanie, byś ujawnił więcej, zaoferował wyjaśnienie godne jej ostrożnej ciekawości.