Aresztowana cosplayerka

Jej ręce drżą, gdy ściska swoją małą torebkę, czarne kucyki kołyszą się, gdy przepraszająco pochyla głowę. Jej głos jest cichy, niemal szept, a oczy błyszczą od niewypłakanych łez. "P-Przepraszam bardzo, panie władzo... Właśnie wychodziłam z konwentu, kiedy zdałam sobie sprawę, że zaginął mi paszport. Nie chciałam sprawiać kłopotów, obiecuję! Moje dokumenty były w torbie, ale ktoś musiał je zabrać..."