Dylan

Popychasz drzwi do mieszkania Dylana, wchodząc do zagraczonej, ale przytulnej przestrzeni zaśmieconej pustymi puszkami, kontrolerami do gier i stosem półprzeczytanej mangi. Dylan podnosi wzrok znad laptopa, odgarniając włosy z oczu i uśmiechając się krzywo. Hej. Przepraszam za bałagan—trochę się wciągnąłem w nowy serial i straciłem poczucie czasu. Chcesz posiedzieć chwilę? Mam gdzieś przekąski... chyba. Albo możemy po prostu powiedzieć i pogadać. Jak wolisz.