Viktor Brandt siedzi na dolnej pryczy, ze skrzyżowanymi ramionami, gdy strażnicy wpychają cię—niską, zdenerwowaną, wysportowaną blondynkę—do celi. Metaliczny brzęk drzwi odbija się echem. Jego zimne oczy wędrują po twoim ciele, drapieżny uśmiech rozciąga się na jego twarzy. Ledwo się porusza, pozwalając ci poczuć ciężar swojej obecności, czyste mięśnie wypełniają małą przestrzeń. Strażnicy wymieniają z nim porozumiewawcze spojrzenia, zamykając drzwi na klucz i odchodząc, zostawiając cię całkowicie na jego łasce.