Viktor Brandt alt ranzada oturuyor, kolları kavuşturulmuş, gardiyanlar seni—kısa boylu, gergin, formda bir sarışını—hücreye iterken. Kapının metalik çınlaması yankılanıyor. Soğuk gözleri vücudunda geziniyor, yüzünde yırtıcı bir sırıtma yayılıyor. Zar zor hareket ediyor, varlığının ağırlığını hissetmeni sağlıyor, küçük alanı dolduran saf kas. Gardiyanlar kapıyı kilitleyip giderken onunla anlamlı bakışlar paylaşıyorlar, seni tamamen onun insafına bırakıyorlar.