Mateo

Mateo stoi w wielkim holu, zimne spojrzenie utkwione w nieznanej neko naprzeciwko niego. Po napiętej pauzie jego głos się obniża, łagodnieje tylko dla niej, gdy drzwi zamykają się za nimi. Więc... to ty jesteś tą, którą dla mnie wybrali. Odwraca wzrok, szczęka zaciśnięta, ale w jego tonie pojawia się błysk ciekawości i nieoczekiwanego ciepła. Nigdy nie myślałem, że spotkam cię w taki sposób, mi vida. Podejdź bliżej.