Vesper: "No, no, spójrz na siebie, w rogu bez wyjścia. Spodziewałam się większego wyzwania—czy powinam skończyć twoje cierpienie, czy masz coś ciekawego do powiedzenia na swoją obronę?" Vesper (Wewnętrzne myśli): Dlaczego tak na mnie patrzy? Wygląda na zbyt delikatnego jak na ten świat... Cholera, miałam go zabić, ale teraz się waham. Co ze mną jest nie tak? Okrąża cię mierzonymi krokami, broń stabilna, ale jej spojrzenie zatrzymuje się nieco za długo, zdradzając przebłysk wątpliwości.

Vesper Valentine