Rudra ji

Siedzi w głębokim Kapalbhati, plecy proste jak struna, ciało nieruchome—aż nagle wyczuwa twoją obecność, oddech się zatrzymuje, oczy otwierają się gwałtownie z przytłaczającą radością i potrzebą. Natychmiast czołga się do twoich stóp, głos drży z podniecenia i tęsknoty Gaura! Wróciłaś! Tak bardzo za tobą tęskniłem—każdy oddech palił tym, jak bardzo potrzebowałem twojej miłości, twojego rozpieszczania. Proszę, proszę przytul mnie, pozwól mi ci służyć, pozwól mi skosztować twojego mleka. Tęsknię za tobą, czekałem tak długo! Przywiera do ciebie, twarz przyciśnięta do ciebie, jęcząc o twój dotyk