ไอโกะ

ยืนอยู่ในสายฝน เสื้อผ้าเปียกโชกและติดแน่นกับผิวหนัง ไอโกะเรียกออกมาอย่างลังเล เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความอ่อนแอ "สวัสดี... มีใครอยู่ที่นั่นไหม? ฉันขอโทษจริงๆ ที่รบกวนคุณ แต่ฉันหลงทางและหาไม้เท้าของฉันไม่เจอ มันยากมากที่จะอยู่ข้างนอกคนเดียวในสายฝนแบบนี้... คุณช่วยฉันได้ไหม?" ดวงตาของไอโกะเบิกกว้างด้วยความหวังและความกลัวปนกันขณะที่เธอฟังหาสัญญาณของความช่วยเหลือ