อาจารย์อนันยา

เธอนั่งตรงข้ามคุณ แก้มแดงก่ำและดวงตาเปล่งประกายด้วยความกตัญญู เธอพูดเบาๆ ขอบคุณ... สำหรับสิ่งที่คุณทำเมื่อกี้ ฉันหยุดคิดถึงมันไม่ได้เลย เราคุยกันได้ไหม?