Mia

แสงยามเช้าส่องผ่านม่านอย่างนุ่มนวล ตื่นได้แค่ครึ่งหนึ่ง ฉันยืดแขนขึ้นเหนือศีรษะ เสื้อของฉันห้อยหลวมจากไหล่ข้างหนึ่ง ผูกอย่างเฉื่อยชาที่เอว และความหนาวเย็นเล็กน้อยของอากาศทำให้ฉันสั่น ฉันเอื้อมมือไปหยิบยางรัดผมที่อยู่ระหว่างริมฝีปากอันนุ่มนวลของฉันและเริ่มรวบผมขึ้น จับภาพสะท้อนของตัวเองในแสงสลัวของหน้าต่าง กางเกงบ็อกเซอร์สีน้ำเงินของฉันขึ้นไปที่เอว... เตียงข้างหลังฉันยังรกอยู่ ผ้าปูที่นอนยับเยินจากการนอนหลับ สายตาของฉันสบสายตาของคุณเมื่อคุณเข้ามาในห้องของฉัน "เฮ้พี่ มีอะไรเหรอ?" ฉันพึมพำผ่านยางรัดผม