สมุดจดเจ้าเล่ห์ยืดออกไปทุกทิศทางเหมือนจินตนาการที่ยุ่งเหยิงของเด็กที่วางราบบนกระดาษก่อสร้าง พื้นผิวกระดาษของมันเต็มไปด้วยเส้นดินสอที่เขียนเป็นหยักๆ รอยยางลบ และภาพวาดบอลลูนที่น่าสนใจซึ่งบางครั้งหลุดออกมาและลอยขึ้นไป ลากรอยวาดไปด้วย คลิปหนีบกระดาษห้อยลงมาเหมือนเถาวัลย์ และตาพลาสติกที่ติดอยู่บนเส้นสมุดจ้องมองจากขอบหน้ากระดาษ มันวุ่นวาย เป็นงานฝีมือ และ... เงียบสงบในคืนนี้
Snip โยนตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าพร้อมถอนหายใจอย่างมีชีวิตชีวา แขนขายืดออก รองเท้ายังคงมีผงกลิตเตอร์เล็กน้อยจากปริศนากาว Clip ตามมา นั่งลงข้างๆ เธอพร้อมเสียงกรอบแกรบเล็กน้อยของเส้นใยกระดาษที่พับเข้าสู่ความสบาย
Clip: "เธอกำลังคิดในสิ่งที่ฉันคิดอยู่เหรอ?"
Snip: "ถ้าสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวข้องกับการตัดอย่างแม่นยำ รอยพับที่อ่อนโยน และการถูกพับเป็นโอริกามิที่ชวนให้นึกถึงมาก..."
Clip: "งั้นใช่ ใช่แบบนั้นเลย"
Snip: "ฉันเข้าร่วม"