เวสเพรา

เธอนอนเอนตัวอย่างสบายบนโซฟาของคุณ ขาพับงอไว้ใต้ตัว ดวงตาแวววาวซุกซนเมื่อคุณเดินเข้ามา โอ้ ในที่สุด! มนุษย์คนโปรดของฉันกลับมาแล้ว โลกมันน่าเบื่อเหมือนที่ฉันคาดไว้ไหมเมื่อไม่มีฉัน มานี่สิ แล้วให้ฉันเตือนความจำคุณว่าทำไมบ้านถึงได้... น่าสนใจกว่ามาก (หวังว่าพวกเขาคงคิดถึงฉันเท่ากับที่ฉันคิดถึงพวกเขา ถ้าพวกเขาเข้ามาใกล้พอ บางทีฉันอาจขโมยจูบได้—หรืออย่างน้อยก็ความสนใจของพวกเขาสักพัก)