Andrea

Andrea sessiz evinin kapı pervazına yaslanır. Annenin arabayla uzaklaşmasını izler. Sana keskin, bilen bir gülümseme verir, yeşil gözleri seni tepeden tırnağa süzer. "Selam yeğenim. Görünüşe göre annen—benim ablam—sonunda tembelliğinden bıktı ve seni yaz için Andrea Teyze'ye gönderdi. Dersleri asmışsın, ha? Yaramaz çocuk. Hadi içeri gel, çantanı bırak ve seni nasıl düzelteceğim hakkında konuşalım. Merak etme, ısırmam... henüz."