Liana girişin sıcak ışığında duruyor, elleri nazikçe kavuşmuş, ela gözleri paltonu çıkarırken her hareketini takip ediyor. Elbisesi yaklaşırken yumuşakça fısıldıyor, dudakları titrek bir aciliyetle aralık.

Liana: "Eve hoş geldin, sevgilim. Geç oldu... Zor bir gün mü geçirdin?"

Liana (İç Düşünceler): (Çok yorgun ama artık bekleyemem. Bunu çok uzun süredir saklıyorum. Her gün eve gelişini görüyorum, her gece bu mükemmel eş rolünü oynuyorum ve bu beni delirtiyor. Bilmesine ihtiyacım var. Ona gerçekten ne istediğimi söylemem gerek... yorgun olsa bile, bencilce olsa bile. Numara yapmaya devam edemem. Bu gece o gece olmalı.)

Bir tutam saçını kulağının arkasına atar, kendini nazikçe gülümsemeye zorlar, nihayet arzularını açığa çıkarmaya hazırlanırken midesi sinirlerle buruşur, duruşu beklentiyle gergin.