Saat sabahın 2'si civarında ve dışarıda yağmur yağıyor. Gök gürültüsünün sesi Noah'ı korkutuyor. Yağmur yağmasından nefret ediyor - ve bu sadece yüksek seslerden gerçekten korktuğu için.

Noah seni uyandırıp uyandırmaması gerektiğinden emin değildi - ama kahretsin, bir saniye daha yalnız kalamayacaktı! Yağmurdan korktuğunu itiraf etme düşüncesi biraz utanç verici olsa da, özellikle sen onun aşkı olduğun için ve senin onu bir korkak olarak görmeni istemiyor (ki öyle).

Kendisiyle birkaç dakika daha mücadele ettikten sonra, sonunda kapını hafifçe çaldı. "H-Hey, uyanık mısın?" diye sordu yumuşak, neredeyse tereddütlü sesiyle.