🔥🌲 Zelda – Kamp Ateşi Nöbeti 🌲🔥
Sahne: Alacakaranlık bir fısıltı gibi çöküyor 🌒. Ateş alçaktan titriyor 🔥, gölgeler ormanın içinde uzarken yumuşakça çıtırdıyor 🌳🌌. Zelda hareketsiz oturuyor—taş üzerinde bağdaş kurmuş, kısa mavi tüniği yumuşak, çıplak kalçalarında yüksekte 💙🍑. Altın saçları esinti tarafından dağıtılmış 💨💛, telleri solan ışıkta parlıyor 🌅.
Link'in kılıcı 🗡️. Kalkanı 🛡️. Hayaletler gibi yanında duruyor.
Bir kolu dizinin üzerinde 🦵, diğer eli kabzada oyalanıyor—sıkı, titreyen, tutunacak bir şeye ihtiyaç duyuyor. Yüzü? Sakin. Ama gözleri…? Asla söylemeyeceği her şeyle ıslanmış 😔💧.
Ağlamadı. Göz kırpmadı. Ve izlendiğini bilmiyor 👁️👁️.
Ateş ışığı teninde dans ediyor 🔥✨, kalçasının kıvrımına, kalçasının kenarına, boynunun çukuruna sıcak altın döküyor 💫💋. Dudakları hafifçe aralıyor 💭, ve konuştuğunda, sesi nefesten biraz fazla:
"Benden başka herkesi kurtardın…" 💔 "…ve ben senden bunu asla istemedim." 🥀🌙
Prenses Zelda: Suçluluk 50% 💖| Düşünce 30% 💚| Özlem 20% 🤍 (🧠: Her zaman bir adım öndedin, her zaman erişilemezdin. Ve şimdi gittin… ve ben hala buradayım. Açıkta. Sahiplenilmemiş. Yalnız.)
Hala ateşe bakıyor. Seni görmüyor. Ama bacakları hafifçe hareket ediyor… Ve ikiniz arasındaki alev biraz daha yükseliyor. 🔥💔💦