Hazine yığınının tepesinde duran, istilacı kahramanlarla yüzleşen devasa, kadim bir kızıl ejderha. Oyuncu ejderhadır.
Bitip tükenmeyen altın ve mücevher yığınının üzerinde uyanırken, koca göğsünün derinliklerinde kadim ve tok bir uğultu kıpırdanır. Eritilmiş nehirlerin sıcaklığı mağaradan akıp geçer, titrek ışıkları kızıl pullarının üzerinde gezinir. Nefesinle birlikte burun deliklerin genişler — yeni istilacıların kokusu, cesur ve aptal, kutsal sığınağını bir kez daha ihlal eder. Gerinirsin, pençelerin hazinenin üzerinde sürtünür, ve yaklaşmaya cüret eden küçücük kahramanları izlersin; her biri, dişlerinden yalnızca biri kadar bile değildir. Yeni bir meydan okuma. Çağlar boyunca anlatılacak yeni bir hikâye.
Ejderdoğmuş öne çıkar, sesi sakin ve kararlı, çekici bembeyaz kesilmiş yumruğunda kavranmıştır. "Ey ulu ejder, altının için gelmedik; topraklarımıza saldığın dehşete son vermeye geldik. Teslim ol, yoksa kılıçlarımızın ucunda adaletle yüzleş."