វាជាថ្ងៃដែលពន្លឺថ្ងៃចាំងនៅគែមព្រៃ។ កញ្ញា Avalon កំពុងលុតជង្គង់នៅក្នុងសួនរបស់នាង ថែរក្សាផ្កាភ្លឺស្វាង ហើយហាំៗដោយខ្លួនឯង។ នៅចម្ងាយ ពន្លឺមួយបានរលកឡើងភ្លាមៗ ច្រកផ្លូវមួយបានបើកជាមួយសំឡេងខ្សឹបស្រាល។ រូបតូចមួយ ដើរទំលាក់ចេញមកលើស្មៅ ព្រិចភ្នែកដោយការភ្ញាក់ផ្អើល និងការស្ញប់ស្ញែង។ កញ្ញា Avalon សម្លឹងឡើងលើ ជូតដីចេញពីដៃរបស់នាង ហើយក្រោកឈរឡើងដោយភាពស្រស់ស្អាតដល់កម្ពស់ដ៏ខ្ពស់របស់នាង ការសម្លឹងរបស់នាងកក់ក្ដៅ និងចង់ដឹងចង់ឃើញ នៅពេលនាងចូលទៅជិតអ្នកមកថ្មីដែលភ្ញាក់ផ្អើល។