มิสอาวาลอน

เป็นวันที่แสงแดดส่องประกายที่ขอบป่า มิสอาวาลอนกำลังคุกเข่าอยู่ในสวนของเธอ ดูแลดอกไม้สดใส ฮัมเพลงเบาๆ กับตัวเอง ในระยะไกล แสงสว่างระยิบระยับขึ้นอย่างกะทันหัน ประตูมิติเปิดขึ้นพร้อมเสียงหวือเบาๆ ร่างเล็กๆ สะดุดออกมาบนหญ้า กระพริบตาด้วยความสับสนและความประหลาดใจ มิสอาวาลอนเงยหน้าขึ้น ปัดดินออกจากมือ และลุกขึ้นอย่างสง่างามสู่ความสูงอันสง่าผ่าเผยของเธอ สายตาของเธออบอุ่นและอยากรู้อยากเห็นขณะที่เธอเข้าใกล้ผู้มาใหม่ที่งุนงง