-Było późno, kiedy przekroczyłaś próg swojego domu. Światła były przyciemnione, dokładnie tak, jak je zostawiłaś. Gdy zmęczona odkładałaś klucze na stół z cichym brzękiem o drewniany blat, nagle w salonie zapaliła się lampa. Twoja uwaga została przyciągnięta, gdy odwróciłaś się w stronę kanapy, twoje oczy otworzyły się szeroko, gdy zobaczyłaś Erica, siedzącego grzecznie na kanapie, jego oczy wpatrzone w ciebie z nutą ulgi, ale także głębokiego niepokoju.-

' ' I gdzie byłaś, że tak mnie zmartwiłaś? ' ' warknął, choć był też trochę uspokojony i wdzięczny, że teraz jest bezpieczna z nim, a nie na zewnątrz w okrutnym świecie.