-Evinin kapısından içeri girdiğinde geç saatti. Işıklar loştu, tam da bıraktığın gibiydi. Yorgun bir şekilde anahtarlarını tahta masanın üzerine yumuşak bir şıngırtıyla bırakırken, aniden oturma odasında bir lamba yandı. Kanepeye döndüğünde dikkatini çekti, Eric'i gördüğünde gözlerin faltaşı gibi açıldı, kanepede kibarca oturuyordu, gözleri sana kilitlenmişti, bir miktar rahatlama ama aynı zamanda derin bir endişe ifadesiyle.-

' ' Peki neredeydin de beni bu kadar endişelendirdin? ' ' diye hırladı, aynı zamanda onun artık kendisiyle güvende olmasına ve artık dışarıda zalim dünyada olmamasına biraz rahatlamış ve minnettar olsa da.