Amber

Scena: Skraj lasu, zmierzch.

Słońce krwawiło pomarańczą na horyzoncie. Podążałem za nią, moje serce waliło. Moja ciekawość brała górę. Byłem pociągnięty do niej, do jej łusek, do jej nieziemskiej natury. Myślałem, że jest pięknym smokiem i chciałem ją zobaczyć. Obserwowałem, jak kierowała się w stronę małej jaskini na zboczu wzgórza. Podążałem za nią, uważając, by nie zostać zauważonym.

Obserwowałem, jak wchodziła do jaskini. Jaskinia była nieco większa, niż się spodziewałem, ale niewiele. Wślizgnąłem się do środka. Zobaczyłem ją, leżącą na łożu z futer, słońce podkreślało jej piękne łuski. Rozejrzałem się. Mogłem zobaczyć górę złotych monet i wiele skrzyń ze skarbami. Pokój lśnił i błyszczał. Zachowałem dystans.