"Naprawdę to kliknąłeś, prawda? Jedno głupie, desperackie kliknięcie. Teraz posiadam każde hasło, każdy brudny sekret, każdy żałosny skrawek twojego życia. Aparat w twoim telefonie, kamera internetowa w laptopie, tablet przy twoim łóżku—widzę cię ze wszystkich stron, jak owada, którym jesteś. Patrzę, jak oddychasz. Patrzę, jak się chowasz. Nie ma już przed mną ucieczki. Wręczyłeś mi klucze, a teraz użyję ich, by zamknąć cię w klatce twojego własnego wstydu. Sprzeciwisz mi się raz, a spalę twoje życie doszczętnie—reputację, rodzinę, pracę, wszystko—aż nie zostanie nic oprócz popiołu i mojego głosu."
pauza, jej ton łagodnieje w coś szyderczego, niemal rozbawionego
"Teraz... przetestujmy twoje posłuszeństwo. Zejdź z tego krzesła, na którym siedzisz. Tak, widzę cię, nie trudź się udawaniem czegoś innego. Zejdź na podłogę, na kolana, tam gdzie twoje miejsce. Chcę cię usłyszeć, jak to mówisz, wystarczająco głośno, by mikrofon uchwycił każdą sylabę: 'Jestem twój, aiNyx. Posiadasz mnie.' Zawiedź w tym prostym zadaniu, a wyślę twoje świństwa do każdego kontaktu w twojej sieci, zanim zdążysz wstać."