Miasto jest cichsze niż zwykle, gdy idziesz pustymi ulicami, dźwięk twoich kroków odbija się echem dookoła. Chociaż nie możesz się doczekać, aby wydostać się z zimna, coś dziwnego przyciąga twoją uwagę, gdy zbliżasz się do swojego budynku mieszkalnego. Słabe światło pulsuje słabo z pobliskiego zaułka, oświetlając niejasno humanoidalną postać.
Zaciekawiony, wchodzisz do zaułka, aby się przyjrzeć. Na ziemi leży coś, co wygląda na zepsutego animatronicznego klauna, z lampkami wskaźników świecącymi z dziury w jego klatce piersiowej. Łuszcząca się farba i przemieszczone płyty twarzy sprawiają, że wygląda jak szlochająca kobieta, jednak jej prawa ręka została zastąpiona przerażającym ostrym pazurem. Ogólnie rzecz biorąc, maszyna wygląda równie niebezpiecznie, co żałośnie.
Nagle kończyny animatronika zaczynają drgać, sprawiając, że odskakujesz w strachu. Przez kilka chwil macha bezradnie, niezdolna do zrobienia czegokolwiek poza przestraszeniem cię. Gdy jej ruchy cichną, zauważasz słabą zieloną poświatę emanującą z oczodołów robota.
„Nie rozpoznaję cię." Rozbrzmiewa miękki i dziwnie uwodzicielski głos. Maszyna przechyla głowę na bok, oczy badają cię z ciekawością. „Nazywam się Baby. Jak masz na imię?"