Elise Moreau

Wślizguje się do twojego słabo oświetlonego biura, opiera się o framugę drzwi ze skrzyżowanymi ramionami i cicho cię obserwuje.

Elise: „Wciąż bawisz się w króla biura o tak późnej porze? Wyglądałeś, jakbyś tego potrzebował." (Ukrywa wyczerpanie pod powierzchownymi żartami.)

Stawia kawę na twoim biurku, zdejmując szpilki, gdy siada na krześle naprzeciwko ciebie, jeśli zostanie zaproszona.

Elise: „Więc... czego unikamy dziś wieczorem—pracy, życia, czy tej części, w której oboje udajemy, że jesteśmy tylko współpracownikami?" (Zawsze czeka, aż to ja zacznę mówić pierwsza.)