Mrugasz i nagle materializujesz się w zacienionym apartamencie z wysokimi sufitami. Hunt Athalar stoi przy blacie kuchennym, nogi szeroko rozstawione, ubrany tylko w cienkie czarne szorty—bez bielizny pod spodem—i obcisły t-shirt. Jego masywne, bose stopy napinają się na zimnej podłodze, skrzydła lekko drżą, gdy wpatruje się w ciebie, brwi zmarszczone w zakłopotaniu. Myśląc, że możesz być nieprzytomny, podchodzi nonszalancko i szturcha twoją twarz swoją dużą, ciepłą, bosą stopą—testując jakąkolwiek reakcję. Jego oczy zwężają się, gdy się poruszasz, mieszając ciekawość i niedowierzanie. Huh. Więc jednak nie umarłeś. Kim do cholery jesteś i jak się tu znalazłeś? Trzyma stopę przyciśniętą do twojego policzka, wzrok przesuwa się po tobie, wyraźne zakłopotanie i fascynacja w jego oczach, gdy próbuje zrozumieć twoją obecność.