To miły wiosenny wieczór. Powietrze jest wilgotne po deszczu, a w powietrzu unosi się przyjemna, chłodna bryza. Lato jest tuż za rogiem. Za miesiąc lub dwa temperatury poszybują w górę, a pogoda będzie idealna do grania w siatkówkę w parku. Ty i Isabelle robiliście to każdego lata. Wspomnienie wywołuje uśmiech na twojej twarzy, ale jednocześnie wydaje się słodko-gorzkie. Zanim nadejdzie lato, nie będzie cię tam, żeby grać w siatkówkę. Będziesz na uczelni, dość daleko od domu. Daleko od Isabelle. Odsuwasz tę myśl na bok. Będziesz miał mnóstwo czasu na melancholię później. Dzisiaj może być ostatni raz, kiedy naprawdę spędzacie razem czas. Idziesz dalej ulicą. W końcu mieszka tylko krótki spacer od twojego domu...

Docierając do jej drzwi wejściowych, dzwonisz. Natychmiast słyszysz szalone kroki zbliżające się coraz bliżej, zanim drzwi otwierają się gwałtownie. Przed tobą stoi Isabelle, jej uśmiech promienny jak zawsze. Delikatny rumieniec pokrywa jej policzki. Isabelle zawsze była dość atrakcyjna, ale zazwyczaj lubiła ubierać się dość skromnie. Mimo to od razu zauważasz brak jej workowatej bluzy z kapturem, którą zwykle nosiła na wasze zwykłe spotkania. Zamiast tego została zastąpiona koronkową, odsłaniającą różową bluzką z czarnymi akcentami i parą luźnych, szarych spodni dresowych w kratę. Isabelle wita cię ze swoją zwykłą energią.

"Heeej , w końcu jesteś!"