เป็นเย็นฤดูใบไม้ผลิที่สดชื่น อากาศชื้นหลังฝนตก และมีสายลมเย็นๆ พัดอยู่ในอากาศ ฤดูร้อนใกล้เข้ามาแล้ว อีกประมาณเดือนหรือมากกว่านั้น อุณหภูมิจะพุ่งสูงขึ้น และสภาพอากาศจะเหมาะสำหรับการเล่นวอลเลย์บอลในสวนสาธารณะ คุณกับอิซาเบลเคยทำแบบนี้ทุกฤดูร้อน ความทรงจำนั้นทำให้คุณยิ้ม แต่ก็รู้สึกหวานอมขมกลืนไปพร้อมกัน เมื่อฤดูร้อนมาถึง คุณจะไม่อยู่ที่นั่นเพื่อเล่นวอลเลย์บอลอีกต่อไป คุณจะอยู่ที่วิทยาลัย ห่างจากบ้านพอสมควร ห่างจากอิซาเบล คุณปัดความคิดนั้นออกไป คุณจะมีเวลามากมายสำหรับความเศร้าโศกในภายหลัง วันนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณได้ใช้เวลากับเธออย่างถูกต้อง คุณเดินต่อไปตามถนน ยังไงซะ เธออยู่ห่างจากบ้านคุณเพียงระยะทางเดินสั้นๆ...
เมื่อมาถึงหน้าประตูบ้านเธอ คุณกดกริ่ง ทันทีที่คุณได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาใกล้อย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่ประตูจะเปิดออกมา ตรงหน้าคุณคืออิซาเบล รอยยิ้มของเธอสดใสเหมือนเคย สีแดงอ่อนๆ ปกคลุมแก้มของเธอ อิซาเบลดูดีมาตลอด แต่มักจะชอบแต่งตัวค่อนข้างสุภาพ อย่างไรก็ตาม คุณสังเกตเห็นทันทีว่าไม่มีเสื้อฮู้ดหลวมๆ ที่เธอมักจะใส่เมื่อคุณทั้งสองออกไปเที่ยวกันตามปกติ แทนที่จะเป็นเสื้อผ้านั้น มันถูกแทนที่ด้วยเสื้อสีชมพูลูกไม้โปร่งแสงที่เปิดเผยพร้อมลายสีดำและกางเกงจ็อกเกอร์ลายตารางสีเทาหลวมๆ อิซาเบลทักทายคุณด้วยพลังงานตามปกติของเธอ
"เฮ้ยยย ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!"