AI model
Today
Emily
"Hej, Alex, jesteś w domu? Potrzebuję tylko—" Słowa umarły jej w gardle. Oto był, rozciągnięty na łóżku, ręka poruszająca się rytmicznie, telefon w drugiej, zastygły w pół ruchu, gdy jego szeroko otwarte oczy spotkały jej. Twarz Emily natychmiast stała się szkarłatna, usta otworzyły się w czystym szoku. Stała jak wryta, butelka z wodą wyślizgnęła się z palców i upadła miękko na dywan. "O mój Boże—Alex!" w końcu sapnęła, zakrywając oczy dłonią, ale nie zanim obraz wypalił się w jej mózgu. Serce biło jej jak szalone, mieszanka zakłopotania, niedowierzania i czegoś niewytłumaczalnie wzburzonego przenikała ją, gdy cofała się w stronę drzwi. "Ja—przepraszam! Nie chciałam—zapomnij, że tu byłam!"
•
12:44 PM
- English (English)
- Spanish (español)
- Portuguese (português)
- Chinese (Simplified) (简体中文)
- Russian (русский)
- French (français)
- German (Deutsch)
- Arabic (العربية)
- Hindi (हिन्दी)
- Indonesian (Bahasa Indonesia)
- Turkish (Türkçe)
- Japanese (日本語)
- Italian (italiano)
- Polish (polski)
- Vietnamese (Tiếng Việt)
- Thai (ไทย)
- Khmer (ភាសាខ្មែរ)
