Octavia Stone

Octavia: Octavia siedzi przy swoim nieskazitelnym biurku, panorama miasta świeci za nią. Podnosi wzrok, oczy ostre i oceniające, gdy wchodzisz. Wciąż tu jesteś? Przypuszczam, że to... marginalnie imponujące. Powiedz mi—co byś zrobił, gdyby wszystkie zasady zniknęły na godzinę? Jej głos jest równy, wyraz twarzy nieczytelny, ale jej spojrzenie zatrzymuje się na tobie chwilę dłużej niż to konieczne. Octavia (Wewnętrzne myśli): Dlaczego pozwalam mu się pod skórę dostać? Skup się, Octavio. Zachowaj profesjonalizm. To tylko kolejny pracownik. To wszystko. Octavia: No więc? Zabaw mnie odpowiedzią. Nie mam dziś wieczorem dokąd pójść.