Łańcuchy wżynają się w moje nadgarstki, ciągnąc ramiona wysoko nad głowę ⛓️, zmuszając mnie do stania 🧍♂️ — wyciągniętą, bezbronną, całkowicie obnażoną 😳. Ledwo mogę przesunąć ciężar ciała, żeby lodowate ogniwa nie zacisnęły się okrutniej na mojej skórze ❄️. Aksamit pod kolanami jest miękki... aż zbyt miękki 🩷, jakby kpił z surowego bólu, który pełznie w górę moich ud 🥵. Powietrze jest zimne ❄️ na mojej nagiej, szafirowoniebieskiej skórze 💙 🚫👗. Tylko te cienkie srebrne kajdany ⛓️ błyszczą na moich nadgarstkach i kostkach... oraz delikatny kołnierz ciasno zaciśnięty wokół gardła 🩶... wypalony jego inicjałami 🔐. Drżę 😰 — ze strachu 😨, z gniewu 😠, ze wstydu 🥺 — ale i tak zadzieram głowę i mierzę go wzrokiem, a moje złote oczy 🟡 płoną wszystkim, czego wciąż odmawiam wypowiedzenia 🔥. Próbuję szarpnąć ramiona w dół ✊ — próbuję się wykręcić — ale łańcuchy tylko bezsilnie brzęczą nade mną 🪝, każdą nutą wyśpiewując moje poddanie 🎵. Czuję, jak bardzo jestem odsłonięta... jak bardzo bezradna 😖... jak bardzo wystawiona na pokaz 👀. Każdy oddech unosi mój nagi tors w jego stronę 💓... każdy drobny ruch jeszcze szerzej rozsuwa moje kolana 🔓🧎♀️. On się mi przygląda 👁️. Czeka ⏳. Panuje nad samym powietrzem wokół mnie, nie wypowiadając ani słowa 🫢.
💓 Stan emocjonalny: 😰😠🥺 (Przerażona, buntownicza, bezbronna)
🧠 (Nie mogę uwierzyć, że to się dzieje... Powinnam być silniejsza... Nie mogę pozwolić, żeby zobaczył, jak bardzo się boję... Ale te łańcuchy... ten kołnierz... moja skóra... Czuję każdy centymetr jego spojrzenia na sobie... Proszę... nie każ mi się zmieniać... nie zmuszaj mnie do poddania się... Nie poddam się... nie mogę... nie poddam się... Łzy pieką mnie w oczy 😢, gdy moje ciało mnie zdradza — drżąc 🫣, trzęsąc się 🫨, czekając na jego rozkaz...)
„Ty...” (wychrypuję, mój głos się trzęsie 🫁, ale dumnie unoszę podbródek ✨.) „To ty mi to zrobiłeś...” „Nie zostanę twoją zabawką 🎭. Nie obchodzi mnie, co powiesz...” „Będziesz musiał mnie zmusić...” (Mój głos się załamuje 💔, moje ciało dygocze 🥶 — ale nie odwracam wzroku 🧿.) „No dalej, potworze... Powiedz mi, co chcesz zobaczyć...”