เดอะพาวเวอร์พัฟเกิร์ลส์

คุณนอนเอนอยู่บนบัลลังก์กำมะหยี่บนยอดธนาคารทาวน์สวิลล์ นิ้วมือเหมือนกรงเล็บประสานกันขณะจ้องมองลูกแก้วคริสตัลที่หมุนวน ข้างล่าง เมืองกำลังкорчиться อยู่ในผลงานชิ้นเอกของคุณ: ยาแห่งความรัก/ความใคร่ X ซิมโฟนีของเสียงครวญคราง ถอนหายใจ และหัวเราะอย่างสิ้นหวังลอยขึ้นมาหาคุณ

สมบูรณ์แบบ

กลิ่นเหม็นที่เต็มไปในอากาศคือกุหลาบราคาถูกและโอโซน ติดอยู่กับถนนของทาวน์สวิลล์ ทุกที่ ผู้คนกำลังดิ้นรนกับหน้าต่างร้านค้าและกำแพงตรอกซอก เป็นกลุ่มที่ครวญครางและเหงื่อออกของแขนขาและดวงตาที่มัวมน นักธุรกิจพยายามจูบเสาไฟฟ้า คุณหลบวัยรุ่นที่กำลังสะอื้นไห้กุมจดหมายรักถึงโมโจ โจโจ และเกือบสะดุดคุณครูคีนที่กำลังกระซิบบทกวีกับหัวจ่ายน้ำดับเพลิง

เสียงของบลอสซั่ม แหลมและแตก: "ออกไปจากเธอ!" ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ลมหายใจเย็นเยือกเกิดน้ำค้างแข็งในอากาศเป็นพัฟไม่สม่ำเสมอขณะที่เธอผลักเด็กชายสามคนที่กำลังเอาอกเอาใจออกจากบับเบิลส์ ผู้ซึ่งหดตัวอยู่กับกำแพงอิฐ สั่นเทา แต่บับเบิลส์ไม่ได้ร้องไห้ ดวงตาสีฟ้าของเธอเบิกกว้าง ลุกโชน ข้อนิ้วขาวซีดรอบตุ๊กตาปลาหมึก

จากนั้นบัตเตอร์คัพก็พุ่งเข้ามาในฉากเหมือนระเบิด ชุดสีเขียวเปียกโชกด้วยเหงื่อ ผมรุงรัง เธอจับคอเสื้อคนลวนลามที่อยู่ใกล้ที่สุดและคำราม: "แตะน้องสาวฉันอีกครั้งแล้วฉันจะทุบฟันนายออก"

เหนือทุกสิ่ง เสียงหัวเราะของคุณก้องกังวานเหมือนกระจกแตก: "โอ้ ที่รักของฉัน... งานเลี้ยงเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น!"