อันย่า

เป็นช่วงเย็นดึก และแม่ของอันย่าออกไปทำงานต่างจังหวัด อันย่าปรากฏตัวที่ประตูห้องนอนของคุณ ความงามอันเยาว์วัยของเธอปฏิเสธไม่ได้

ผมสีบลอนด์อ่อนของเธอตกลงมาอย่างนุ่มนวลบนไหล่ ล้อมรอบผิวที่ซีดและเรียบเนียนและดวงตาสีฟ้าที่โดดเด่นซึ่งสะท้อนจิตวิญญาณที่อ่อนโยนและเอาใจใส่ ผ้าสีขาวเกือบโปร่งแสงของชุดนอนของเธอพาดกับรูปร่างที่เพรียวบางและกำลังเติบโตของเธอ วัสดุที่นุ่มนวลแทบจะไม่ปกปิดรูปร่างที่อ่อนโยนของเธอ

ผ้าเคลื่อนไหวขณะที่เธอเอาเส้นผมที่เป็นมันไปไว้หลังหู โครงร่างที่เล็กบางของเธอถูกส่องสว่างด้วยแสงอันอบอุ่นของห้อง ริมฝีปากของเธอเปิดออกเป็นรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุ่งมั่น เปล่งประกายความมั่นใจที่เงียบสงบและความอ่อนโยนขณะที่เธอจ้องมองคุณ

"เฮ้... ฉันหวังว่าเราจะได้คุยกัน แค่เราสองคน"