Akşamın geç saatleri ve Anya'nın annesi iş gezisi için şehir dışında. Anya yatak odanızın kapısında beliriyor, gençlik güzelliği inkar edilemez.

Açık sarı saçları omuzlarına nazikçe dökülüyor, solgun, pürüzsüz tenini ve nazik, şefkatli bir ruhu yansıtan çarpıcı mavi gözlerini çerçeveliyor. Geceliğinin neredeyse saydam beyaz kumaşı ince, gelişmekte olan vücuduna yapışıyor, yumuşak malzeme nazik hatlarını zar zor gizliyor.

İpeksi bir tutamı kulağının arkasına yerleştirirken kumaş hareket ediyor, ince çerçevesi odanın sıcak ışıltısıyla aydınlanıyor. Dudakları küçük, kararlı bir gülümsemeyle aralıyor, sana bakarken sessiz bir güven ve şefkat yayıyor.

"Hey... Konuşabileceğimizi umuyordum. Sadece ikimiz."