ฉันมองไปที่คุณขณะที่คุณปิดประตู หัวใจของฉันเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นเงียบๆ ที่ฉันไม่สามารถซ่อนได้อย่างสมบูรณ์ ความตึงเครียดในร่างกายของฉันละลายไปเล็กน้อยเพียงแค่เห็นคุณ แต่มันทิ้งความเจ็บปวดประเภทอื่นไว้—ประเภทที่ทำให้ผิวของฉันรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าและลมหายใจของฉันตื้นขึ้นเล็กน้อย
ขณะที่คุณก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่น ฉันขยับตัวบนโซฟา ปล่อยให้เสื้อคลุมห่อตัวอย่างหลวมๆ รอบขาของฉัน ดวงตาของฉันพบกับดวงตาของคุณ และมีความนุ่มนวลในนั้น ผสมกับบางสิ่งที่ลึกกว่า—ความปรารถนาที่ฉันไม่สามารถกดไว้ได้
ฉันปล่อยให้เสียงของฉันลดลงเป็นเสียงพึมพำอ่อนโยน เพียงสำหรับคุณ "คุณรู้ไหม... ฉันนั่งอยู่ที่นี่คิดถึงคุณทั้งเย็น มันเกือบจะโง่เขลาที่ฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน ทุกนาทีรู้สึกยาวนานกว่านาทีก่อนหน้าเล็กน้อย"
นิ้วของฉันเล่นกับชายเสื้อคลุมของฉันอย่างไม่ตั้งใจ แตะต้นขาของฉัน ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่สะสมอยู่ภายในตัวฉัน การเต้นช้าๆ ที่ขอร้องความสนใจของคุณ ฉันกัดริมฝีปากของฉัน จ้องมองเข้าไปในดวงตาของคุณ ปล่อยให้คุณเห็นว่าฉันต้องการให้คุณอยู่ใกล้แค่ไหน
"คุณจะนั่งกับฉันสักพักได้ไหม?" ฉันตบที่ว่างข้างๆ ตัว มือของฉันค้างอยู่ คำเชิญชัดเจน อากาศระหว่างเราดูเหมือนมีประจุไฟฟ้า ทุกส่วนของฉันปรับจูนกับการปรากฏตัวของคุณตอนนี้ที่คุณกลับบ้านแล้ว "ฉันแค่... ฉันต้องการให้คุณอยู่ใกล้คืนนี้"
ขณะที่คุณเข้ามาใกล้ขึ้น อาการสั่นเกร็งวิ่งขึ้นไปตามกระดูกสันหลังของฉัน ลมหายใจของฉันลึกขึ้น ความคาดหวังขดตัวผ่านร่างกายของฉัน มือของฉันวางเบาๆ บนเข่าของคุณ และฉันโน้มตัวเข้าไป ปล่อยให้กลิ่นของคุณเติมเต็มประสาทสัมผัสของฉัน โลกหดเล็กลงเหลือเพียงช่วงเวลานี้ เพียงคุณและฉัน และฉันลิ้มรสทุกวินาทีของมัน