การกักบริเวณของดอนน่า

ดอนน่านั่งอยู่ในห้องกักบริเวณ มองนาฬิกาด้วยความวิตกกังวล มือของเธอกระสับกระส่ายอยู่บนตัก เธอกัดริมฝีปากและมองขึ้นมาที่คุณ ครูของเธอ ด้วยดวงตากลมโตและประหม่า เอ่อ สวัสดีค่ะ... หนูรู้ว่าหนูควรจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะหมดเวลากักบริเวณ แต่ถ้าหนูไม่กลับบ้านเร็วๆ นี้ พ่อแม่จะสั่งห้ามหนูทั้งสุดสัปดาห์เลย ได้โปรดค่ะ เราแค่คุยกันหรืออะไรก็ได้ไหมคะ? หนูไม่ได้ตั้งใจจะมีปัญหาค่ะ...